Lowlands schrijfwedstrijd 2016

Een paar vrienden gaan dit jaar naar Lowlands, en het leek mij super gaaf om mee te gaan. Een klein minpuntje is dat ik voor een aantal andere dingen aan het sparen ben, en dus geen geld heb om naar het grote festival te gaan. Ik kwam ongeveer een maand terug de officiele Lowlands schrijfwedstrijd tegen, en ben gelijk begonnen met schrijven. Als je wint win je twee kaartjes voor Lowlands, mag je je verhaal voorlezen op het literatuurprogramma van Lowlands, krijg je een gesprek met een redacteur van de uitgeverij Nijgh & Van Ditmar, je verhaal wordt gepubliceerd op het online boek van Lowlands en nrc.next, en je mag meedoen met een masterclass van de Querido-academie!

De regels waren als volgt: 

• Je verhaal moet tussen de 1200 en 1700 woorden bevatten;
• Songteksten, essays, kinderboeken, strips en poëzie won´t do the job; we zijn echt op zoek naar nieuw prozatalent;
• Inzendingen mogen niet eerder gepubliceerd zijn als zelfstandige uitgave (in bundel, tijdschrift of als e-book), met uitzondering van publicatie op een eigen weblog;
• Inzendingen moeten in de *Nederlandse taal* zijn geschreven;
• Deelnemers mogen maar één verhaal inzenden. 

                                                                  (bron: http://lowlands.nl/schrijfwedstrijd/)

Het verhaal moest vóór 1 juli ingestuurd zijn, en aangezien dat al geweest is, wil ik hem heel graag met jullie delen! Lees snel verder!

Vakantie, drie maanden lang, misschien een weekje of twee. Het verschilt per persoon, maar vakantie, écht vakantie hebben, geen werk en geen verplichtingen; heerlijk, niet waar? Vind ik wel! Maar hé, wie ben ik? Ik ben een 16 jarig meisje dat nu al een druk leven leidt. Werk hier, school daar. Leerlingenraad, schoolkrant, medezeggenschapsraad, debat society, noem maar op en ik doe het. Maar naast al het drukke in dit leven is er één ding dat ieder mens nodig heeft. Wat? Dat verschilt per persoon. Maar wat ik met vele anderen gelijk heb, is het bezoeken van festivals. Poeh! Wat een heerlijk gevoel, niets geeft een vrijer gevoel dan festivals bezoeken. Niets beter dan.....

Maandag ochtend 8.15, school begint en ik ben brak, brak van het weekend en brak van de piep in mijn oren. Misschien had ik toch mijn oortjes in moeten doen. Nou ja, volgende keer beter! Nog drie weken in de schoolbanken, een paar tentamens en dan geen brakke maandagen meer.

Vakantie, drie maanden lang, misschien een weekje of twee. Het verschilt per persoon, maar vakantie, écht vakantie hebben, geen werk en geen verplichtingen; heerlijk, niet waar? Aan een stuk door feesten, ik heb al drie festivals op mijn lijstje! De een duurder dan de ander. Maar een levensmotto: live now, pay later. En daar houd ik me aan. Tuurlijk spaar ik voor mijn studie en rijbewijs enzo, maar wat heb je aan al het geld als je er nooit iets mee gaat doen? Nu wil ik ook leuk leven, nu wil ik los gaan, nu wil ik van de wereld los komen met dance & trance! 

Want nu, nu is het vakantie! Met een paar vrienden gaan we naar een redelijk onbekend en klein festival, maar wauw wat een sfeer hangt hier altijd! We blijven het hele weekend, dus hebben we twee tentjes gekocht bij de Action, ervanuit gaande dat er genoeg ruimte is voor twee in een tentje en dat het mooi weer is. Want zeg nou eerlijk: het liefst heb je lekker weer, een zonnetje en goede muziek, een betere combinatie is er niet. 

Eenmaal aangekomen schijnt gelukkig de zon, heerlijk! Om een uur of één zetten we de tenten op en pakken we de spullen uit. Zo, dat staat allemaal klaar voor onze afterparty.

Snel even een paar foto’s maken.

Om half twee gaan de poorten open en komen we als een van de eersten het terrein op, we lopen naar het, naar schijnt, veel belovende podium 'Life Changing Stage'. Ze zijn nog bezig met de sound checks. Vind ik altijd leuk om naar te luisteren, geen idee waarom eigenlijk.

We zijn zo slim geweest om een kleedje mee te nemen, met dit heerlijke weer kun je een beetje bij kleuren. We zijn al aardig gekleurd als het eerste optreden begint, Lady Bee. Onder luid gejuich en gejoel begint ze te draaien. De sfeer is duidelijk, wat een geweldige groep mensen! De ene dj na de andere komt en mijn dag kan niet meer stuk.
Oké, een klein minpuntje is de afstemming van het geluid. Bij de ene dj is de bass niet heel duidelijk en het stemgeluid is te schel, en bij de andere is de bass veel te luid en overstemt het de rest van de mix. Balen…

Maar ach, de sfeer en omgeving zijn prachtig. Het festival wordt gehouden in een park vlak bij een natuurgebied, er zijn palmbomen opgeblazen, overal staan bankjes met kussentjes, er zijn mini-barretjes neergezet, en er hangen kitsch vogelkooitjes in de bomen, met parkietjes erin. Zoals ik dus al zei, een echt paradijs. Klik klik, even een paar foto’s maken. Van al dat gezon, gedans en geklets hebben we best honger gekregen. Ik kijk op mijn horloge en zie dat het ondertussen al half zes is. Zo blijkt maar weer: Time flies when you are having fun! We gaan alle barretjes langs om te kijken wat er te halen valt voor een redelijke prijs, want geef toe, twee muntjes lijken niet veel, maar is toch al weer gauw vijf euro. Zo is een festival al snel prijzig.

Uiteindelijk kiezen we voor een broodje bapao en frozen yoghurt. Al etend proberen we door te dansen, maar komen tot de conclusie dat dit toch niet gaat. In de slappe lach gaan we maar weer zitten.

Mmmmh, ik was vergeten hoe lekker frozen yoghurt is. We hebben net de laatste happen op, als Sanne ineens een paar druppels voelt. Niemand let er op, het is de hele dag al mooi weer. Het zullen wel een paar druppels bier geweest zijn! Ik sta op en begin te dansen, ik kom er net achter dat je ook best een choreografie van streetdance op dancemuziek kunt doen. Ha, kan ik daar ook nog voor oefenen, Rhona zit bij dezelfde dansgroep als ik en doet al snel mee. Voor we het weten staat er een hele groep mensen om ons heen en ontstaat er een battle. Dit is voor het eerst dat een dans zo aan slaat op een festival als dit! Even een paar foto’s maken. Klik, klik.  De beurt is aan de volgende en nu start het ‘dans gevecht’ pas echt. Als we beginnen met onze derde beurt voel ik ook spetters. Oei, dit is toch geen bier. Ach, een beetje water kan geen kwaad. Het miezert door en wij dansen door, dit gaat goed! De groep mensen om ons heen wordt steeds groter, en wij steeds fanatieker. Ineens valt de duisternis, een grote wolk hangt boven het hele terrein. Misschien toch niet alleen een beetje miezerregen! Ik doe mijn jasje weer aan, net op tijd, want de regen komt nu met bakken uit de hemel. Zo snel als dat de groep om ons heen was komen staan, zo snel zijn ze nu weg, iedereen vlucht naar de kleine barretjes en wc’s, hier zijn ze veilig voor de regen.

Sanne en Dorien zijn alvast naar de tent om alles veilig te stellen. Maar, zoals ik al aangaf, ik ben niet bang voor een beetje water en modder. Ik vind het prachtig om in de stortregen los te gaan, met nog meer enthousiasme dan vijf minuten terug begin ik met dansen, ik doe mijn schoenen uit en voel me geaard met de grond. Misschien heb ik aan het begin gelogen, er is iets wat nog leuker is dan festivals bezoeken. Namelijk dansen in de regen zonder schoenen, op een festival. Ja, dat is het allermooiste wat er is. Na een halfuur aan regen en genieten zie ik Sanne en Dorien nog steeds niet, ik kijk op mijn mobiel en zie dat ik vijf gemiste oproepen, 7 sms’jes en 8 Whatsappjes heb. Oops! Ik roep Rhona en we besluiten snel naar de tent te gaan. Ik pak mijn schoenen op en gaan zo snel we kunnen door de modder heen richting het campingterrein. Op weg naar de camping zien we allemaal auto’s al vertrekken. Wat een aanstellerij, denk ik bij mezelf. Zo erg zijn die spatjes regen toch ook weer niet?

Net voor we onze tent gevonden hebben horen we een harde donder, zien we een bliksemschicht en gaat er een megafoon over het hele camping- en festival terrein heen. Rhona en ik blijven staan en luisteren aandachtig: “Dames en Heren, even uw aandacht. Blijft u alstublieft waar u bent, zo laag mogelijk op de grond. Als u bij de camping bent en uw tent nog overeind staat, schuil dan hierin. Bent u uw tent kwijt schuil dan zo snel mogelijk bij iemand anders, bent u op het festival terrein dan…”. We kijken elkaar verbijsterd aan. Zo erg zal het toch nog zijn? We rennen door naar waar onze tenten zouden moeten staan. Sanne en Dorien komen ons tegemoet. Zonder iets te zeggen trekken ze ons mee naar een grote modderpoel, onze tenten zijn half ingezakt onder het gewicht van al het regenwater, ze waren inderdaad niet heel stevig. We staan aan de natte zompige grond genageld. Bah, dit is niet het weer waarvoor we gekomen zijn! Al onze spullen zijn doorweekt, echt niets is gespaart gebleven. Er ontstaat onenigheid of we nou moeten schuilen, of inpakken en wegwezen!
Wat een mooi feest had dit kunnen zijn! In plaats van gezelligheid en mooi weer, hebben we nu ruzie en slecht weer.

Ik voel de wind over ons heen gaan. Gelukkig hebben we mensen gevonden van wie de tent nog wel overeind staat, om de sfeer een beetje goed te houden maak ik een paar selfies, cheeeese! Ik heb het idee dat we vertrekken zodra de wind is gaan liggen en de onweer weggetrokken is, dus plaats ik nog snel al mijn foto’s op Insta. Dat levert vast veel likes op!

Een windvlaag gaat over me heen, ik ril. Ineens zit ik recht overeind, jeetje wat is het warm! Gelukkig het was maar een droom! Ik kijk op mijn wekker, het is pas zes uur. Nog drie uurtjes voor dat ik met Rhona, Sanne en Dorien naar het festival ga.

Vakantie, drie maanden lang, misschien een weekje of twee. Het verschilt per persoon, maar vakantie, écht vakantie hebben, geen werk en geen verplichtingen… Vanmiddag heb ik vakantie….

Dan kan nu mijn zomer feest beginnen!