School | Mijn eerste stukje in de schoolkrant :)

De nachtmerries van een bruggup
De eerste dag:
Jeetje, wat moet ik vandaag nou aantrekken?
Is dit niet te kinderachtig?
En die reusachtige tas?
Ik moet al die boeken mee!
En mijn kluisje, hoe moet ik die nou gebruiken?
Ojee, al die grote kinderen staren me aan, heb ik iets verkeerds aangetrokken?
Ik kijk naar beneden: een paarse broek met stippen, een roze jasje en groene ballerina's met
gele sokken; vorig jaar vond niemand het raar en was ik een trendzetter.
Zou dit ineens niet meer mogen?
Zou ik wel vrienden kunnen maken, hoe zou mijn klas eigenlijk zijn; ik heb ze wel voor de vakantie gezien, maar ken ze nog niet. Een meisje lijkt me wel
aardig, misschien kunnen we wel iets afspreken?
Als ik binnen kom, is de gang echt super druk; bij de kluisjes zie ik dat ene meisje staan en loop direct naar haar toe.
Ik vraag haar of zij misschien weet waar kluis nummer 3175 is en hoe zij hem gebruikt.
Ze verteld dat zij een oudere broer heeft en dat hij alles verteld heeft wat wij ook moeten weten.
De tweede dag:
Ik heb dit keer wat anders aangedaan: een spijkerbroek, een oversized trui en sneakers (zoals ik bij de meeste heb gezien), dit valt gelukkig wat meer in de smaak.
Ik ken de weg nu al een stuk beter, maar als ik met een paar jongens uit mijn klas loop en we na de pauze naar lokaal72 moeten, raken we hopeloos de weg kwijt! Als we het aan een leraar vragen, kijkt hij ons gefronst aan en zegt:
'Brugguppen zeker?', moet lachen en wijst ons de weg.
Gelukkig: de tweede dag (enigszins) overleeft...
Na een week:
Weet je, eigenlijk valt die reusachtige school nog best wel mee en is hij niet eens zo heel groot,
al die grote kinderen zijn ook eigenlijk wel aardig en ze helpen je gewoon als je het ze vraagt. Ik heb al een hoop geleerd op school behalve de vakken die je normaal gesproken krijgt:
Wees jezelf, maar maak het niet te gek! Dus geen paarse broek met stippen, een roze jasje en groene ballerina's met gele sokken. En het belangrijkste: leuk maak je het zelf.