Claddagh-ring

Je hebt sieraden die je nooit meer afdoet omdat ze een persoonlijke waarde hebben, voor mij is dat (o.a.) mijn Claddagh-ring. Ik heb hem van mijn oma gekregen. Verder is een van de volks verhalen erg mooi en de betekenis van de ring ook. Hier lees je er alles over.


Ik las voor het eerst een artikel over de ring in de 'hoe overleef ik... Magazine' ik vond hem direct al mooi.
Toen ik (uit die zelfde editie) een boek genaamd 'Lizzy' won begon ik gelijk te lezen. Toevallig ging dit boek ook over de ring! Er stond ook één van de volks verhalen in:
'Er was eens een jonge visser - en geloof me, dit "er was eens" is al behoorlijk lang geleden. Hij woonde even buiten de stadsmuur van een rustig dorpje met de naam Claddagh.
De visser hield van een meisje en omdat hij zo'n vrolijke jonge man was,  hield het meisje ook van hem. Ze zouden gaan trouwen -maar toen gebeurde er iets verschrikkelijks. Op een nacht werd de boot van de bruidegom, waarmee hij op visvangst was, door kwaadaardige piraten gekaapt. Omdat ze op een paar kapotte netten na niets waardevols konden vinden, lieten ze de boot drijven en gijzelden ze de jonge visser. Toen de stuurloze vissersboot door de andere vissers werd gevonden, dacht iedereen dat de eigenaar wel verdonken zou zijn. Alleen de ongelukkige bruid wilde het niet geloven en bezwoer hem trouw te blijven totdat zijn lichaam gevonden zou worden. Ondertussen namen de vrede kidnappers onze Ierse visser mee naar het Verre Oosten. Daar verkochten ze hem op de slaven markt. Maar de jongen had geluk bij een ongeluk. Hij werd gekocht door een rijke goudsmid, met een huid zo zwart als ebbenhout en zijn tanden zo wit als parels. Deze man leerde hem de kunst van het goud smeden en juwelen zetten en de jonge visser bleek zeer getalenteerd te zijn. Als meesterstuk smeedde hij een ring. Het verlangen naar zijn verre geliefde gaf de ring vorm: twee handen, die een hart met een kroon vasthielden.
De meester was zo ontroerd  door de eenvoudige schoonheid van het sieraad, dat hij zijn leerling de vrijheid schonk. En niet alleen dat; hij mocht ook de helft van zijn rijkdom hebben en zijn eigen dochter hebben. Na zoveel jaar zou zijn bruid in Claddagh hem al  lang vergeten zijn! Maar de visser, die daar in het verre land goudsmid was geworden, vroeg enkel om een schip en de ring. En  zo keerde hij terug naar zijn geboorterteland, waar zijn meisje nog steeds op hem wachtte zoals ze ooit gezworen had. Sindsdien  geldt de Claddagh-ring als  symbool voor liefde en trouw en wordt hij door sommige juweliers nog altijd in de oorspronkelijke vorm als verlovingsring gemaakt. In het  dorp Claddagh wordt de ring van moeder op ddochter doorgegeven. En als een vrouw met de punt van het hart naar haar eigen draagt, betekent dat dat ze haar hart vergeven heeft.
                                                                    (BRON: Lizzy - Helen Abele)
Zoals ik  voor het fragment ook al zei, dit is één van de volksverhalen, waarvan dit een romantische versie is, er zijn dus ook nog iets minder 'romantische' verhalen. Echter zijn deze ook best interessant om te lezen. Dus als je er meer wilt lezen kun je Googlen op:
'volksverhalen claddagh-ring'.
Even voor de duidelijkheid:                                                                                                    Het hart staat voor liefde, de handen voor vriendschap en de kroon voor loyaliteit.

Op beide foto's is mijn ring te zien.

Ik hoop dat je het een leuke post vond en dat ik je interesse gewekt heb!

Liefs,

Marit